Huize Enschede: Harde grappen, maar het gaat om de inhoud

-door de redactie- ENSCHEDE - Keiharde grappen en voor een prikkie speciaalbier zuipen. Huize Enschede, de theaterserie over het echte studentenleven in Enschede, is terug met een tweede seizoen. Vanaf maandag 27 en dinsdag 28 maart, opnieuw in De Kleine Willem, opnieuw met afterparty. Vier betrokkenen laten hun licht schijnen op het vorige en het nieuwe seizoen.

Bran Remie (35) is ook de schrijver van seizoen twee. Heeft hij iets aan zijn ervaring met de eerste serie?  “Heel veel. Ik ken de humor beter, heb de toon te pakken en bij ieder personage zie ik nu een gezicht. Ik weet dat referenties goed werken: ‘Als huize ’t Pott niet vertelt hoeveel dildo’s ze door het raam hebben gesmeten, verf ik een roze pik op hun voordeur’. Wanneer ik zoiets schrijf, hoor ik het publiek al lachen."

Stampvol
Hoe anders was dat op de première van HE. "De zaal zat vol met ballorige studenten. Ik had ze dan wel in het theater gekregen, maar kon alleen maar hopen dat ze het zouden pikken.” Dat deden ze gelukkig. “Ze vonden het heel grappig, maar ook spannend. De serie werd steeds populairder. Het ging rond in Enschede: Je móet naar het theater komen. De laatste aflevering zat stampvol, sommigen konden zelfs geen kaarten meer krijgen."

"Voor studenten is HE echt iets nieuws. Ze zien op het podium iets wat over hun eigen leven gaat. Zoals de thema’s die dieper gaan: in de eerste serie de prestatiecultuur, dit keer schuld. Schuldgevoel, maar ook de financiële schuld die je als student opbouwt. We willen niet alleen dat er gelachen wordt, maar ze ook een spiegel voorhouden. Dat ze op het podium iets zien en dat het daardoor bespreekbaar wordt."

Hoog tijd
Regisseur Anne de Blok (28) - ook in deze tweede ronde - werd verrast door het succes van Huize Enschede, en tegelijk ook weer niet. Want dit soort theater, daar was het gewoon hoog tijd voor, vindt ze. “Series met veel vaart en spanning, ik denk dat mensen van onze leeftijd dat missen in de schouwburg.” 

"HE is harder, spannender en er zit een enorme vaart in. Begrijp me goed, ik vind theater in z’n algemeenheid allesbehalve saai hoor. Maar dit zijn jonge mensen van de Netflix-generatie. Huize Enschede biedt hen korte afleveringen waarbij de spanningsboog precies goed is. Met steeds een cliffhanger aan het eind van elke aflevering. Dat werkt.” 

Grof
Harde grappen, vaart, cliffhangers? “Nou... HE gaat over jonge twintigers die zichzelf en het leven ontdekken, en zich tegelijk staande moeten houden in een tijd bomvol keuzes en sociaal ingewikkelde situaties. We houden hen ook een spiegel voor. De voorstelling is soms best vrouwonvriendelijk. Zo laten we zien hoe erg het er soms aan toegaat. Het resultaat is dat niet alleen mannen denken: lekker hard, en de vrouwen: oh jee, best erg. Iedereen ziet dat het soms best grof is in zo’n studentenbubbel.”

Voor acteur Danny Westerweel (27) - onder Enschedese studenten beter bekend als Maurits - is HE vooral één van de leukste dingen die hij tot nu toe heeft gedaan. "Bij de première dacht ik: We gaan eráán. Maar toen we begonnen kon je een speld horen vallen. En er werd gelachen op precies de goede momenten. We stegen echt op met z’n allen. Ik heb zoiets nog nooit meegemaakt. Magisch.” 

Door het vuur
"Wat ik ervan geleerd heb? Zoals de koorstudenten over theater dachten: Zal wel saai zijn, hadden wij vooroordelen over dat studentenleven. Dat belachelijke zuipen, de sfeer; daar keken we toch een beetje op neer. Dat beeld is wel veranderd. Iedereen hoort erbij in zo’n vereniging, er valt niemand buiten. Ze gaan voor elkaar door het vuur. En dat ze elkaar kapot maken en soms te ver gaan, weten ze zelf ook wel."

“We kregen ook best geschrokken reacties. Dat was ook een beetje ons doel. Je wilt ze toch een spiegel voorhouden. De eerste keer wisten we echt niet of ze het zouden pikken. Ze hadden ook beledigd kunnen zijn. Maar steeds vaker werden we bij een biertje als een van hen benaderd."

Vooroordelen
Dominique Jansen (24), student psychologie aan de UT, werd vorig seizoen fan van HE. Voor de serie kwam ze nauwelijks in het theater. “Theater voelt niet zo toegankelijk. Het gaat vaak niet over jou.''

Maar HE? “Supertof om al die herkenbare dingen te zien. De bekende verhalen van de pranks: het ene studentenhuis dat het andere ’s nachts helemaal roze verft. Maar ook nieuwe verhalen. Zelf ben ik niet zo’n studentikoos persoon, dus was het heel gaaf om op het podium te zien hoe het er in die SHE-studentenhuizen aan toegaat.” 

Sfeer
Uiteindelijk miste Dominique één voorstelling. "Ik was te laat voor een kaartje. Ik heb die via YouTube teruggekeken. Fijn dat het kon, maar je voelt tegelijk dat het leuker is om in de zaal te zitten. In het theater kun je alles zien: het podium, het publiek. Op YouTube mis je toch het gevoel en de sfeer. Ook de gefocuste aandacht is heel fijn. Het is bingen, maar dan met z’n allen en zonder dat je erbij kunt weglopen. Echt een ontdekking.” 

“Mijn vriendin en ik zeiden tegen elkaar: eigenlijk is theater superleuk en anders dan Netflix op de bank. Maar ondertussen hebben we er nog niks mee gedaan, haha. Maar het zit wel in onze aandacht nu. Wie weet, als we straks geld en werk hebben..."

- Foto: Tjeerd Derkink