West Side Story: waarom de dans na 67 jaar nog steeds zo fris voelt.

De Volkskrant beschrijft hoe de choreografie uit West Side Story legendarisch is geworden – van de swingende sprongen tot het iconische vingerknippen. Maar waarom voelt het na bijna zeventig jaar nog zo eigentijds?

De originele productie uit 1957 leek destijds bijna onmogelijk: een musical met een dubbele moord vóór de pauze, veeleisende zanglijnen én performers die moesten kunnen acteren, zingen en dansen op topniveau. Toch groeide de musical – door de gezamenlijke visie van Leonard Bernstein, Arthur Laurents, Stephen Sondheim en choreograaf Jerome Robbins – uit tot een mijlpaal in musicalgeschiedenis. De film uit 1961 werd zelfs bekroond met tien Oscars.

Robbins’ revolutionaire choreografie
Robbins veranderde het genre voorgoed. Hij liet balletdansers bewegen alsof ze op straat stonden: atletisch, agressief, stoer en vol karakter. Zijn proloog – een woordeloze dansscène over territoriale strijd in New York – zette een nieuwe standaard. Jets en Sharks kregen elk een eigen fysieke taal: hoekig en explosief tegenover elegant en trots.

Robbins’ perfectionisme was legendarisch. Tijdens repetities hield hij de rivaliserende groepen strikt gescheiden om echte spanning te creëren. Zijn dansers moesten klassieke techniek combineren met musical-swing én rauwe straatenergie.

Nieuwe generaties maken het actueel
Ook vandaag blijft West Side Story inspireren. Regisseurs en choreografen zoeken telkens naar manieren om Robbins’ erfgoed te eren én te vernieuwen:

Klevis Elmazaj, choreograaf van de nieuwe Nederlandse versie, legt de nadruk op ‘emotionele motoriek’: dans als menselijke reactie op conflicten, angst en verlangen.

Anne Teresa De Keersmaeker maakte in 2020 een dreigendere, minder lieflijke interpretatie, met performers van 17–21 jaar en hedendaagse urban stijlen zoals krumping.

In Spielbergs verfilming (2021) koos choreograaf Justin Peck voor een hardere, meer straatrealistische fysieke taal, met een cast die echt de Caribische roots van de Sharks vertegenwoordigt.

Wat al deze makers delen: de dans is de motor van het verhaal. De emoties zitten niet alleen in tekst of muziek, maar in het lichaam zelf.

Waarom West Side Story blijft raken
Of het nu gaat om de proloog vol onderhuidse agressie, de opzwepende dansbattle in de gymzaal of het nummer Cool, steeds komen dezelfde elementen terug: energie, gevaar, jeugd, verlangen en een liefde die gedoemd is te mislukken.

Dat maakt de choreografie zó krachtig dat ze nog steeds modern voelt – alsof er elk moment een nieuw flesje bruiswater wordt geopend.

Lees hier het volledige artikel van de Volkskrant.

Beleef het zelf
In april 2026 komt een nieuwe Nederlandstalige productie van West Side Story naar Enschede. Een moderne uitvoering van de wereldberoemde musicalklassieker. Mis het niet!