‘Erik van Muiswinkel slaagt erin de complexe teksten duidelijk over te brengen.’ – ⭐️⭐️⭐️ – Volkskrant.nl
Ontdek wat recensenten zeggen over Drs. P – The Party!, de ode van Erik van Muiswinkel aan het briljante taaluniversum van Drs. P. Van virtuoze woordvondsten tot het herontdekken van onbekender werk – deze recensies laten zien waarom de voorstelling een feest is voor liefhebbers van taal, muziek en humor.
In dit programma brengt Van Muiswinkel, samen met pianist Guus van Marwijk, zowel klassiekers als verborgen parels uit het oeuvre van Drs. P. De complexe teksten, ingenieuze rijmschema’s en iconische taalacrobatiek komen opnieuw tot leven, met een combinatie van muzikaliteit, nostalgie en scherpzinnige voordracht. Een voorstelling die het erfgoed van Heinz Polzer met trots en vakmanschap aan een nieuwe generatie presenteert.
‘Met een flinke dosis nostalgie presenteert Erik van Muiswinkel onbekender werk van taalvirtuoos Drs. P’ – Theaterkrant.nl
Bron: Theaterkrant.nl, Jane Stuhlmacher
Deze set vol onbekender werk doet in kwaliteit niet onder voor de geliefde hits. De teksten uit het koffertje van Van Muiswinkel zijn stuk voor stuk ingenieus en donker humoristisch. Onder begeleiding van Guus van Marwijk op de polytoetsieve tokkelmachine en lichtman Paul Remmelts op de gitaar achterin de zaal, vult Van Muiswinkel de zaal met zwierende Drs. P taal. Het indrukwekkendst is misschien wel het meerstemmige Een goed gesprek, waarbij we als publiek de tip meekrijgen om vooral goed naar de lippen van de zanger te blijven kijken.
Van Muiswinkel leidt zijn publiek met de trots van een geslaagde schatzoeker door het nalatenschap van Polzer. Gelukkig is het het soort nostalgie dat op de juiste plekken raakt.
‘Erik van Muiswinkel slaagt erin de complexe teksten duidelijk over te brengen.’ – ⭐️⭐️⭐️ – Volkskrant.nl
Bron: Volkskrant.nl, Joris Henquet
Begeleid door toetsenist Guus van Marwijk brengt Van Muiswinkel zijn versies van bekende en minder bekende parels uit P’s oeuvre. Klassiekers als Veerpont, Knolraap en lof, schorseneren en prei en De zusters Karamazov ontbreken niet. Daarnaast horen we ook een atypisch liedje als Het land is moe, zowel in normale versie als in de zogenaamde versie van Jacques Brel.
Bovenal is het prettig om al die briljante teksten van de Drs. weer eens te horen passeren.
Het belangrijkste is dat hij de complexe teksten duidelijk overbrengt, en daarin slaagt hij.
