Kerst komt altijd met Coming Home for Christmas

Een vast onderdeel van Kerst Komt Altijd is het concert met een gevarieerde selectie aan kerstliedjes. De titel van dit jaar is geen verwijzing naar het lied waarmee Banaroo in de Duitssprekende gebieden twee decennia geleden een hit had, maar slaat op de cast die op het podium staat. Het talentontwikkelingstraject van het Wilminktheater, Wilminks Kweek, bestaat (ruim) vijf jaar – een mini-jubileum dus – en het ensemble in deze voorstelling bestaat voornamelijk uit ex-Kwekers, voor deze voorstelling origineel betiteld als Wilminks Oogst. Zij komen weer even thuis in het warme bad dat Enschede hen bood en opnieuw biedt.

Ook voor twee van de solisten geldt het gevoel van thuiskomen. Anouk Wolf, die na het winnen van The Headliner van hot naar her reisde, is weer even terug, en Esther Pierweijer heeft eveneens een sterke band met de regio. Met de bekende musicalacteur Freek Bartels is het drietal solisten compleet.

Dit jaar ligt de focus volledig op de liedjes. Met een geweldige band onder leiding van Bart Geleynse als ondersteuning knallen ze van het podium. Als projectie op de achtergrond zien we schattige beelden van de opbouw naar een kerstfeest door dieren; het is een soort poppenkast in een kijkdoos. Zowel de opening van de eerste als die van de tweede akte zijn meteen indrukwekkend. A capella worden ‘I’ll Be Home for Christmas’ en ‘Carol of the Bells’ gezongen. Dit laatste nummer geeft nog eens extra kippenvel als je beseft dat het een Oekraïense oorsprong heeft.

Er zijn meer kippenvelmomenten: Joni Mitchells ‘River’ wordt bloedmooi vertolkt door Esther Pierweijer, en ook Freek Bartels’ ‘You Raise Me Up’ zal niemand onberoerd laten. De grote kersthits hebben uiteraard weer een plaats gekregen: de huidige nummer 1 in de hitlijst, ‘Last Christmas’, komt vrij vroeg voorbij. De Mariah Carey-sound volgt niet veel later, al is haar klassieker, gezongen door Anouk Wolf, een van de laatste nummers. Het derde kerstnummer dat ieder jaar stevig op de radio te horen is, dat van Chris Rea, krijgt zelfs een dubbele plek. De Twentse versie die als uitsmijter van de voorstelling wordt gebruikt, is meteen ook een uitroepteken achter deze avond.

Sommige uitvoeringen zijn trouw aan het origineel, andere krijgen afwijkende arrangementen. Soms wat meer jazzy, op andere momenten juist gospel, al dan niet met een extra funky ondertoon. Dan weer jarenzeventigdisco (met Jolings Christmas on the Dancefloor) of klassieke soul: ‘What Christmas Means to Me’ heeft de Stevie Wonder-sound behouden. Zowel klassieke stukken (‘The Prayer’) als kerstklassiekers (‘Joy to the World’, ‘Silent Night’) hebben een plaats gekregen. De bijzonder fraaie versie van ‘Christmas Lights’ mag ook zeker niet onvermeld blijven.

De humor krijgt eveneens een plek, in de verbindende teksten, maar vooral in het blokje met twee onbekende Nederlandse nummers. ‘The Last Christmas’, een Yentl & de Boer-nummer, krijgt met 2,5 keer zoveel stemmen een wonderschone uitvoering. ‘Ik smelt als ik je zie’ komt oorspronkelijk uit Alex Klaassens Snowponies, en de titel verklaart genoeg als je weet dat dit wordt gezongen door twee sneeuwpoppen.

De kerstlichtjes hangen natuurlijk al een tijdje, de kerstliedjes komen overal voorbij, maar dit concert brengt je volledig in het ultieme kerstgevoel. Vanavond is de tweede en meteen ook de laatste kans om dit zelf te ervaren en je onder te dompelen in kerstsfeer.

Naast de drie eerder genoemde solisten bestaat de cast verder uit: Anne Verhart, Elaine Hakkaart, Aniek Venhoeven, Anna Geerse, Paddy Schleidt, Levi Vos, Sterre Verschoor, Isabel Diaferia, Melissa Lodder, Aileen Dietrich, Evert Antony Douwes, Pepijn van den Berg, Diede Soontiëns en Willem Konst.

Tekst door Jeroen Hendrik