Bannink had dat Mozart-achtige

Door Ton Ouwehand 
  
Bob Zimmerman: ‘In mijn studietijd had je in Nederland drie componisten: Joop Stokkermans, Ruud Bos en Harry Bannink. En hoe goed werk het werk van de anderen ook was, Harry was zonder twijfel de meest tekstgevoelige.  
Hij was een meester in het feilloos uitserveren van essentiële elementen uit een liedtekst. Een van de mooiste voorbeelden daarvan is: Het Is Over van Annie M.G. Schmidt. Als je de tekst leest ben je ontroerd, als je de muziek erbij hoort, ben je totaal overdonderd.  Dat was een kracht van Harry die je verder bijna nooit treft. In een liedje als Verdomme Kees van Michel van der Plas zit dat ook. Een aangrijpend tekst die door de adembenemende muziek in hoge mate wordt geïntensiveerd. 
‘Aan jonge componisten is mijn advies altijd: ga nooit op de rem staan. Laat maar komen die noten en schrap achteraf. 
Beethoven was een componist die voortdurend aan zijn composities zat te sleutelen. Mozart schreef daarentegen alles in een keer op. Ik wil niet zeggen dat het ene talent beter is dan het andere, maar Harry had dat Mozart-achtige. Hij kreeg heel snel goede ideeën, zijn muziek kwam er direct uit. En ik vraag me wel eens af of hij zelf eigenlijk wel doorhad, hoe goed zijn werk was. Want hij was over zijn eigen muziek superbescheiden. Harry was een eenmalig talent. Er zijn veel goede componisten, er was maar een Harry Bannink.’ 
  
Uit: Harry Bannink, Toonzetter (AFdH)