Wijkjurylid Dirk van der Veen: "Je bent nooit te oud om te leren"

Door Bob Gevers

Hij was blij dat hij weer naar het Wilminktheater kon. Want Dirk van der Veen is de serie voorstellingen in het kader van het project ‘WijkJury’ gaan waarderen. “Het was de eerste dag na de lockdown: het was drukker in de stad en in het theater. Nog wel wat onwennig, zo dicht op elkaar.”

WijkJury heeft een tijdje stilgelegen: corona. Maar nu wordt de draad weer opgepakt. In het kader van dit project bezoeken tien Enschedeërs die weinig of helemaal niet in een schouwburg komen, samen tien voorstellingen in het Wilminktheater. Zo leren ze de betekenis en achtergronden van een opvoering te ontdekken.

De serie is zeer afwisselend, heeft Van der Veen (63) al geconstateerd. “Het voldoet helemaal aan mijn verwachting om kennis te maken met een breed aanbod.” De eerste voorstelling na de lockdown was meteen een bijzondere: ‘Unseen’ van Jakop Ahlbom, regisseur én acteur. “Dat was bijzonder verrassend.”

Hij kwam sporadisch in het theater om een ‘commerciële musical’ te zien. Dirk meldde zich aan nadat hij tot de conclusie was gekomen dat er dichtbij huis ook veel moois valt te beleven. Daar zijn geen reizen naar verre oorden voor nodig, zoals hij gewend was. “En je bent nooit te oud om te leren, je moet ervaringen blijven opdoen.” Dat werd dus WijkJury: “Een prachtig initiatief.”

‘Unseen’ van de Jakop Ahlbom Company beviel hem. ‘Bijzonder en verrassend’, vindt Dirk. Het is een melancholisch liefdesdrama, in een eigen visuele stijl. Het gaat over een ongelukkige vrouw die het verleden niet van zich af kan schudden en een echtgenoot die zich gefrustreerd en eenzaam voelt. Een stille inbreker zet hun relatie nog meer onder druk en laat het echtpaar beseffen wat werkelijk van waarde is.

“Boeiend van het begin tot het eind, en een visueel spektakel”, vindt Dirk van der Veen. “Met een absurdistische sfeer, je krijgt meteen een soort Twin Peaks-gevoel. Heel knap dat ze zo’n sfeer weten neer te zetten. Er wordt ook niet gesproken, je vraagt je af wat dat moet worden. Maar je blijft geboeid kijken, er gebeuren zóveel verschillende dingen op het toneel.” Inclusief een podium op een draaischijf.

De boodschap kwam goed over, vindt hijzelf. “Dat wordt overigens aan de kijker overgelaten, die kan er een eigen interpretatie aan geven. Ikzelf concludeerde dat het eigenlijk om rouwen ging.” Hij had van te voren informatie gegoogeld – ‘altijd handig’ - en bovendien was er vóór de voorstelling een gesprekje met de bezoekers. En na afloop spraken de leden van WijkJury met Jakop Ahlbom zelf. “Een zeer bevlogen man”, aldus Van der Veen.

Die nagesprekken horen bij de opzet van WijkJury. De deelnemers waarderen dat. Dirk: “Het is bijzonder om te kunnen praten met de mensen die een voorstelling hebben vormgegeven.” Inmiddels kijkt hij uit naar de volgend voorstelling: Bonita Avenue. Weer samen met zijn collega’s: “Een leuke groep, zeer gevarieerd wat leeftijd en achtergrond betreft. En ‘eager’ zijn ze ook.”

Na afloop van het project WijkJury is hij zeker van plan om vaker het theater te bezoeken. Maar het zal niet meevallen om een keuze te maken uit het brede aanbod, weet Dirk van der Veen. “Hoe herken je een voorstelling die je aanspreekt en die voldoet aan je verwachtingen? Maar ik ga het zeker proberen.”