Wijkjurylid Wietze meldde zich aan om mensen te ontmoeten, "maar ook om eens vaker naar het theater te kunnen"

Wietze Westerhof wil best vrijwilliger bij Wilminktheater worden.

Door Bob Gevers

Wietze Westerhof kwam wel eens in het theater, voor een cabaretvoorstelling of een muzikaal optreden. Maar nooit voor toneel. En daar krijgt hij de laatste tijd aardig wat van mee, als lid van de WijkJury. Wietze meldde zich aan om nieuwe mensen te ontmoeten. “Maar ook om eens vaker naar het theater te kunnen.”

Hij zag al verschillende voorstellingen, maar een echte voorkeur heeft hij niet. Niet meer, om het wat preciezer te zeggen. Dat komt door de WijkJury, waarbij de deelnemers een breed aanbod krijgen voorgeschoteld. En dan leer je dat te waarderen, zegt Wietze. In het kader van het project WijkJury bezoeken tien Enschedeërs die weinig of nooit in een schouwburg kwamen, samen tien voorstellingen in het Wilminktheater.

Het is een mooie ontdekkingsreis naar de betekenis en achtergronden van een opvoering. Zo woonde de groep onlangs de voorstelling van Bonita Avenue bij. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Peter Buwalda, met een Twentse twist waarbij de vuurwerkramp een belangrijke plaats inneemt. Met pater familias Siem Sigerius (Hajo Bruins), rector magnificus van de universiteit Tubantia. Het stuk maakte indruk op Wietze: “Ik vond deze voorstelling de mooiste en pakkende, maar ook de meest beklemmende die ik tot nu toe heb gezien.”

Hij heeft het boek trouwens niet gelezen en is ook niet van plan om dat alsnog te doen. Wietze Westerhof is niet zo van de romans: “Als ik lees, dan zijn het informatieve boeken.” Dat het boek zich voor een deel in Enschede rond de vuurwerkramp afspeelt, maakt het theaterstuk wel extra boeiend en ook toegankelijker, vindt hij.

Voorafgaand aan de voorstellingen die hij met de WijkJury bijwoont, probeert hij zich zo goed mogelijk te informeren over de inhoud. Maar dat valt niet altijd mee. “Want door mijn aandoening, de ziekte van Parkinson, kost lezen mij dikwijls veel moeite.”

Het is een goede gewoonte om na de voorstelling even na te praten met mensen die betrokken zijn bij de voorstelling, zoals de regisseur of acteurs. Dat bevalt hem goed. Ook na Bonita Avenue was dat het geval. Zo’n gesprek helpt om een stuk beter te kunnen begrijpen: “Zo kom je dingen te weten die anders onbekend voor je zouden zijn gebleven”, constateert hij.

Hij is al een beetje een geoefend theaterbezoeker aan het worden, en dat komt mede door de bijeenkomsten die na drie tot vier voorstellingen plaats vinden. Er viel overigens een stevig gat in de reeks theaterbezoeken als gevolg van de lockdown. Wietze Westerhof heeft de voorstellingen gemist, vooral omdat hij er net aan begon te wennen. “Ja, ik zat er net lekker in toen de ‘nationale gijzeling’, dat is mijn synoniem voor de lockdown, toesloeg…”

Ondertussen hebben de leden van WijkJury elkaar goed leren kennen. ‘Een gezellige en homogene groep’, aldus Wietze. Ze delen dezelfde interesse: het theateraanbod beter leren kennen. Na afloop van de serie, zullen ze hun eigen weg moeten zoeken in het aanbod. Wietze is zeker van plan om vaker te komen. Sterker: “Ik denk er zelfs over na om me aan te melden als vrijwilliger van het Wilminktheater, als mijn gezondheid het toelaat.”