'Sterk zijn de scènes over talent versus verwachting, ambitie versus afgunst, leven versus dood.’ – ⭐️⭐️⭐️ – Volkskrant.nl

Ontdek wat recensenten zeggen over De onverwoeste zusters van Hoogezand-Sappemeer, de nieuwe muzikale schrijverskomedie van Ilse Warringa. Van scherpe humor tot ontroerende momenten – deze recensies laten zien hoe de voorstelling de levens van de gezusters Brontë op geestige én aangrijpende wijze tot leven brengt.

De voorstelling verweeft satire en poëzie met actuele thema’s als vrouwelijk talent en ongelijkheid. Onder de komische laag schuilt een gelaagde boodschap over ambitie, afgunst en de kracht van het geschreven woord, met indrukwekkend spel, zang en regie.

"Sterk zijn de scènes over talent versus verwachting, ambitie versus afgunst, leven versus dood." – ⭐️⭐️⭐️ – Volkskrant.nl
Bron: Volkskrant.nl, Annette Embrechts

De onverwoeste zusters van Hoogezand-Sappemeer gaat over de levens van de gezusters Brontë. Ilse Warringa schreef een kolderiek script, maar onder die oppervlakte zit een thematiek van toen en nu: hoe er wordt neergekeken op vrouwelijk talent.

Hun overlijden wordt aan het slot van deze muzikale schrijverskomedie – in regie van Leopold Witte – mooi sereen verbeeld: om beurten lopen ze in wit doodskleed naar de hoek van de schrijfkamer, één stap verwijderd van hun graf. De achterblijvers doen hen uitgeleide met een a-capellaversie van Scarborough Fair.

Onder al deze oppervlakkige kolder blijft de thematiek van het neerkijken op vrouwelijk talent wel ‘onverwoestbaar’ overeind. Sterk zijn de scènes (met ook een overtuigende Margôt Ros als Charlotte) over talent versus verwachting, ambitie versus afgunst, leven versus dood. Met als hoogtepunt in die schimmige pastorie een gezamenlijk gezongen crescendo van Kate Bush’ Wuthering Heights.

"Het leven van de zusters in die benauwde pastorie in Yorkshire, hoe zij uiteindelijk succesvol werden, maar ook vroeg stierven, wordt in deze voorstelling buitengewoon fantasierijk verbeeld." - Theaterkrant.nl

Bron: Theaterkrant.nl, Hein Janssen

En ja hoor: ook Wuthering Heights van Kate Bush komt voorbij en dat levert meteen een hoogtepunt op. Ook heel mooi: een indrukwekkend gespeelde sterfscène, waarin de zusters en broer in witte doodshemden stuk voor stuk bijna lichtvoetig naar het einde wandelen, terwijl Simon & Garfunkels Scarborough Fair wordt gezongen.

De zusters stierven jong, bij gebrek aan betekenis, zo wordt er gezegd. Maar zij lieten een belangrijk literair oeuvre na, dat uiteindelijk tot deze sfeervolle, gelaagde voorstelling leidde.