Wijkjurylid Thelma Habing vindt alles leuk om te zien en mee te maken

WijkJurylid Thelma Habing verveelt zich geen moment

Door Bob Gevers

Haar motivatie om deel te nemen aan de WijkJury is helder: “Ik wil nog veel zien en horen, ik wil op mijn leeftijd nog graag meedraaien in de maatschappij.” Jaren geleden bezocht Thelma Habing nog wel eens een theatervoorstelling, samen met haar vriendin. “Maar ze is in 2010 overleden, sindsdien kom ik niet meer in een theater.”

Ze is zeventig jaar maar nog altijd bijzonder nieuwsgierig en belangstellend. “Je bent nooit te oud om te leren, luidt het spreekwoord. Ik wil op het maatschappelijke vlak nog veel leren en te weten komen.” Daarom meldde ze zich ook aan voor het WijkJury-project, waarbij een groep Enschedeërs, die zelden of nooit een schouwburg bezochten, samen een serie voorstellingen bijwonen.

“Ik ben blij dat ik me heb aangemeld want ik ontmoet mensen van diverse pluimage, je leert hun achtergronden een beetje kennen en dat zet je weer aan tot nadenken. Ja, het is een leuke groep, en er zijn er geen twee hetzelfde.” De voorstellingen bevallen haar. Er is nog geen enkele uitvoering geweest die haar tegenviel, ze heeft een brede belangstelling: “Ik vind alles leuk om te zien en mee te maken.” Om er lachend aan toe te voegen dat ze haar man helaas niet meekrijgt, want die houdt alleen van musicals…

Een van de laatste voorstellingen die ze met de groep in het Wilminktheater bezocht, was Witch Hunt van het Noord Nederlands Toneel en Club Guy & Roni. Waarbij een jonge archeologe terugkeert naar haar geboortedorp om onderzoek te doen naar een mysterieus massagraf met de resten van een aantal vrouwen en een kind. Verleden en heden beginnen zich al snel te vermengen, het verhaal biedt stof tot nadenken.

Het sprak Thelma aan. “Ik heb me vooraf ook helemaal ingelezen in de hekserij. Dat bestaat ook nu nog, met witte en zwarte heksen, voodoo, duivelsuitdrijving.” De boodschap die ze meenam van Witch Hunt was helder voor haar: “Dat je vrij moet zijn van bijgeloof en dat je je verstand goed moet gebruiken! Het stuk sprak me trouwens ook aan omdat het heden altijd met het verleden te maken heeft.”

Na afloop was er, zoals gebruikelijk bij de WijkJury, een gesprek met mensen die bij de voorstelling waren betrokken, in dit geval een acteur en actrice. Ze waardeert dat ‘napraten.’ “Je hoort dan wat de anderen van het stuk vinden en je verneemt meer achtergronden van de acteurs of de regisseur.”

Thelma Habing moest deze keer wat eerder weg, maar ze is al een geoefend kijker geworden, zo blijkt uit haar snelle analyse: “Toneel en dans waren goed in elkaar gezet, de spookachtige belichting kwam mooi tot z’n recht, de onderdelen waren goed op elkaar afgesteld. De kleding deed me trouwens denken aan de middeleeuwen en aan de tv-serie The Handmaid’s Tale.”

Er resten nog slechts enkele voorstellingen van de serie. Jammer, zegt ze. “Maar ik moet het de komende tijd helaas toch al wat rustiger aandoen.” Als het WijkJury-project is afgelopen zou ze best vaker naar het Wilminktheater willen, als haar gezondheid het toelaat.