Columns van Jan Riesewijk
Noe as ik ok miene gedachten op pepier mai delen via het mie zo dierbare Wilminktheater dach ik: “woar mo’k het toch oawer hebben met de leu?”. Zo na klook bin ik ja ok nig en oawer mien eigenlijke weark in de zorg geet het ja a völ. Ok deur mie, veural in disse tied.
Noe leek het mie echter misschien wa leuk um oeleu met te nemmen noar miene loopbaan op de plaanken, zeg mer wanneer is’t begunnen en hoe is dat goan, miene carriere loop. Ik doo dit overigens gewoon in’t Twents, ik deank en proat hoofdzakelijk in oons plat en zal dat in disse columns dan ok nig loaten.
Mer wanneer is’t noe dan begunnen met mie? Wanneer he’k veur’t eerst de leu toosprökken? No dat kan’k oe vertellen, dat was in 1984, toen was ik 8 joar oald en deu ik mien Eerste Heilige Communie, net zo as al miene klasgenootjes van de 2e klas van de St. Aloysiusschool in Losser. Teggenwoordig door meer kinner nig dan wa de communie, mer toen in de joaren ’80 gung dat nog gewoon met de hele klas tegeliek.
"Column: Veur disse column zol’t mooi wean as dat mis gung of da’k mie versprökken har of zo, mer nee heur, niks van dat allns."
Wie wödden allemoal indeeld, alman moch wat doon tijdens de viering. Keersen anstekken, de Altoartoafel kloarmaken, kelken angemmen en goa zo mer deur. Mer mien klasgenote Marieke en ik moggen de veurbeden oetsprekken. Dit was noa het moment da’w veur het eerst het Lichaam van Christus eerbiedig in ontvangst hadde nömmen. Ieders ha’w 5 regels, ik heb ze nog joaren onthoalden. Het was ne erebaan, wie wadden de enigste 2 dee wat moggen zeggen. Veur het Altoar stun ne grote microfoon op standaard en doar mocht’t gebeuren. Ik har het wa 100 moal oefend en langzaam en plechtig galmen miene weur deur de Maria Geboortekeark dee tot op de leste plek bezet was. Dee honderden leu keken mie vol verwachting an toen ik devoot as’n engelke miene eerste weur oetsprak veur ne publiek. Veur disse column zol’t mooi wean as dat mis gung of da’k mie versprökken har of zo, mer nee heur, niks van dat allns. Het gung prachtig, good en gedragen. As nen volleerd Lossers Heilige sprak ik mien gebed oet, de leu lostern andachtig en alman keek noar mie. Wat nen hemmels fijn geveul! Dat smaken noar meer!
A’t oawer smaken geet, dee Eerste Communie, zei mer de eerste keer da’j de hostie moggen nemmen, veul wa’n luk teggen. Zuster Astrid dee oonze klas veurbereiden op de grote dag har oons namelijk in de klas a nen hostie loaten preumen, um de spanning der nen luk of te halen. Mer, zo zea ze derbie, in de keark is’t heel aans, dan is de hostie namelijk wijdt… Mer eerlijk gezegd, ik preumen gin verschil!
Afijn, smaken verschillen za’k mer zeggen, dat is op de plaanken ok zo. Misschien bint der wa leu dee zeit, Riesewiek har het doar mer bie loaten! Mer dee leu he’k teleur motten stellen, mien publiekelijk gebed was ne opmoat veur vele moalen op de plaanken. Met dank an mien klean annemmen!
Gepubliceerd op 30 april, geschreven door Jan Riesewijk
Gepubliceerd op 12 april gemaak door Jan Riesewijk