Naar de hoofdinhoud Naar de voettekst

Langzaam...wordt het lichter

Harriët Bergsma en Marion Gerverdinck
Gezamenlijke Indische achtergrond speelt ook in vierde voorstelling van duo uit Enschede een belangrijke rol
zo 14 apr 2024 14:30
zo 14 apr 2024
14:30
  • zo 14 apr 2024
    14:30
    Incl. garderobe
    De Kleine Willem, Enschede
    Geweest

Samen richtten ze Stichting OerSprong op, met als doel het Indische, het theatrale en het therapeutische bij elkaar te brengen

Langzaam...wordt het lichter is het vierde - en definitieve - Indië-stuk van Harriët Bergsma en Marion Gerverdinck. Al ruim 30 jaar werken zij samen en ze ontdekken elke keer nieuwe uitgangspunten, pijn en ontroering of verrassingen vanuit hun verleden, het leven van hun ouders en (over)grootouders. Vanuit het leven met hun familie. Zondagmiddag 14 april is hun programma te zien in De Kleine Willem.

Voor mensen die in oorlog leefden, en uit lijfsbehoud vluchten moesten, is (bijna) niets meer zo simpel als het lijkt. Naast onverteerbare woede of wrok is er altijd ook een gevoel van 'moeten behouden/moeten vasthouden', want... het verleden. In dit vierde stuk willen de makers een stop op die steeds weer terugkerende gevoelens van verongelijktheid zetten. 

30 jaar geleden hoorden zij vanuit de zaal: ons is voorspeld, dit leed zal doorgaan tot in de vijfde generatie. Dit hopen zij te kunnen ontkrachten. We léven immers, en tot nu, in Nederland, is dat leven goed. Laat dat een troost zijn voor de vele vluchtelingen die daarná op drift zijn geraakt. Laat het een troost zijn dat er veel geleerd is voor de latere vluchtelingen, sinds die enorme stroom uit Nederlands-Indië.

Na de voorstelling serveert Tentje Teman een heerlijke schotel voor u à €16,-. Tentje Teman staat borg voor uitstekende smaak en kwaliteit. Bestel u deze overheerlijke schotel bij uw boeking. Tot de voorraad strekt!

"Wat heb jij hier veel Indische spulletjes"

Begin van de samenwerking tussen Harriet Bergsma en Marion Gerverdinck

OerSprong

Marion Gerverdinck en Harriët Bergsma zoeken een antwoord op vele vragen in hun gezamenlijke Indische geschiedenis, die ook aan de basis lag van hun vorige drie voorstellingen: Ach Indo (1997), Voor God en Vaderland (2002) en Oh, laat mij dansen (2018). 

De beide Enschedese vrouwen, die dezelfde opleiding deden, ontmoetten elkaar in 1994. Het was Harriet die het Indische in Marion zag. En dat bleek het begin van een langdurige samenwerking. Het toeval wilde dat ze allebei al langer met de gedachte speelden een theaterstuk te maken.

Beiden zijn tweede generatie-kinderen, afkomstig uit een Indisch gezin waarbij één van de ouders in het jappenkamp heeft gezeten. Samen richtten ze Stichting OerSprong op, met als doel het Indische, het theatrale en het therapeutische bij elkaar te brengen.