Hoeveel stukjes kan je schrijven over Corona? Teveel! Ik ben er helemaal klaar mee. Maar er is niks anders. Zelfs als het er niet over gaat, gaat het erover. Het weer is zo mooi dat we de stranden dicht moeten gooien vanwege Coronabesmettingen, er zijn vijf surfers overleden die vooral aan iets anders wilden denken dan aan Corona en Gordon mist zijn cocaïne extra veel omdat ie niet naar zijn meetings kan door… Corona. En dan hebben we natuurlijk nog de eindeloze gesprekjes over ‘de regels’. En over mensen die die regels ‘oneerlijk’ vinden. Alsof ze in Den Haag bewust de groep strandtenthouders met een oneven aantal bedjes harder willen aanpakken ofzo. Ik geloof daar niet zo in. Het is gewoon een ingewikkeldere puzzel dan eerste en tweede kerstdag plannen met je familie. 
Maar eerlijk is eerlijk, de regels beginnen steeds meer onder de noemer “If you can’t convince them, confuse them” te vallen. Als u één iemand kent die nog precies weet wat wel en niet mag, is dat unieker dan Patricia Paay zonder woonprobleem. Ik deed een test over mijn kennis van de maatregelen en had 6 van de 15 vragen goed. Daarmee was ik een uitblinker! Ook wel eens leuk. De Coronaregels zijn van die rare afspraken die ongemerkt je relatie insluipen. Ze zijn verwarrend, inconsequent, niemand weet meer wie ermee begon en zoeken naar logica heeft geen enkele zin. 
Je mag alleen reizen als het niet anders kan en moet dan 1,5 meter afstand houden, behalve als je hutjemutje op elkaar met het vliegtuig op vakantie gaat.  
Bijvoorbeeld: je moet in het openbaar vervoer een mondkapje op, maar geen medisch mondkapje. Alleen mondkapjes die géén goede bescherming geven tegen besmetting zijn toegestaan. Sterker nog, verplicht. Want als je geen mondkapje draagt - die geen goede bescherming biedt - krijg je een boete van  € 95,-. Hoe dat zit met de wet ‘Verbod op gezichtsbedekkende kleding’ uit 2019 laat ik maar even. Als je naar de tandarts of de schoonheidspsecialist gaat waar de behandelaar op 20 centimer afstand in je mond of neus zit te poeren hoeft trouwens niemand een mondkapje op. Je mag in het park met een ongelimiteerd aantal mensen samen zijn, zolang je maar 1,5 meter afstand houdt. Maar als je hebt afgesproken met die mensen en ook 1,5 meter afstand houdt, dan is het strafbaar. Naar een openluchttheater mag je maximaal met 30 mensen, maar als je tafeltjes tussen de stoelen neerzet en het een terras noemt waar een zanger toevallig de achtergrondmuziek verzorgt mag de groep eindeloos groot zijn. In een theater mogen na 1 juni maximaal 30 mensen samenkomen, inclusief de werknemers van dat theater. Maar bij een vergadering op het gemeentehuis tellen de ambtenaren niet mee. Je mag alleen reizen als het niet anders kan en moet dan 1,5 meter afstand houden, behalve als je hutjemutje op elkaar met het vliegtuig op vakantie gaat.  
Over vakantie gesproken. Ik ben eraan toe. Even helemaal eruit. Even geen grapjes om de goede moed erin te houden thuis. Ze zijn goedbedoeld, maar ik kan ze niet meer horen. “Schatje, moeten wij geen nieuwe magnetron? Waarom? We hebben al iets in huis wat steeds in 30 seconden klaar is”. Ik kan niet meer. Ik wil gewoon twee weken andere dingen doen dan ik de hele tijd al doe. Ik wil andere mensen zien, naar een andere omgeving, andere culturen opsnuiven. Ik wil breken met de dagelijkse sleur. Kortom: ik wil gewoon weer eens lekker een hele dag in de file staan. Wie gaat er mee? Oh nee, afspreken mag niet. We zien elkaar daar wel. 

Geschreven door Richard Kemper

Herman Finkers was als kleine jongen al fan van Henk Elsink. De conference De Bom (Bakema) had hij als kind helemaal uitgeschreven in een schoolschriftje. Hij vond Elsinks stem mooi, ‘een beetje Adamo-achtig’ zei hij in een interview. Hij had zelf wel zo’n stem willen hebben. Toen hij zelf podiumneigingen kreeg vroeg hij advies aan Elsink. Die vond dat Finkers zijn accent moest afleren en in Amsterdam moest gaan wonen. Finkers heeft beide adviezen zoals inmiddels wel bekend niet opgevolgd. Finkers heeft altijd volhouden dat je een accent niet kan afleren, je kunt er hoogstens eentje bijleren. En Henk Elsink heeft later herhaaldelijk toegeven dat het maar goed was dat Finkers niet naar hem had geluisterd. 

Door Ton Ouwehand