No ponies – Een éénmansrevue

Na het overweldigende succes van Showponies 1, 2 en Snowponies is Alex Klaasen weer alleen. Gewoon, omdat hij daar behoefte aan heeft. Even niet dat gehinnik om hem heen, even niet constant dat paradepaardje moeten uitgangen. Nee, gewoon even tijd voor hemzelf. Dat momentje voor Alex vindt plaats op vrijdag 24 mei in de Pay. Zaal van het Wilminktheater als hij de éénmansrevue No Ponies speelt.

Het wordt met Alex even reflecteren. Juist in een tijd waarin we geacht worden precies te weten wat we vinden en haast gedwongen worden overal onze mening over klaar te hebben gaat Alex in retraite omdat het ook heel lekker kan zijn om het soms even niet te weten. Maar daar moet je je aan overgeven. In je eentje. Of misschien met een héél klein beetje publiek erbij…

In No Ponies passeert een bonte stoet aan kleurrijke types de revue. Er wordt uiteraard weer belachelijk veel gezongen, van opera tot akoestische zingende zaag en zal Alex in zijn eentje alle hoogtepunten uit het klassieke balletrepertoire vertolken. Dat doet hij (bijna) zonder hulp, maar wel in een echte balletmaillot. 

Onder de indruk

De pers is unaniem onder de indruk van No Ponies, of de angstrevue, zoals Klaasen hem zelf noemt, omdat het een belangrijk thema is in de sketches en liedjes. De Volkskrant oordeelt: ‘No Ponies van Alex Klaasen is een goed doordachte show, een ouderwetse eenmansrevue anno nu' en geeft vier ⭐⭐⭐⭐ sterren. 

Theaterkrant omschrijft de revue als 'krankzinnig mooi en supergrappig'. 'No Ponies is een perfect programma, waar niets op aan te merken valt. Misschien alleen, dat het op een gegeven moment afgelopen is.' En ook musicalsites deelt vier ⭐⭐⭐⭐ sterren uit, met de tekst 'een diepgaande en ontroerende kijk op angst, eenzaamheid en persoonlijke groei, verpakt in de typische humor en virtuositeit'.

Alex Klaasen en Peter van de Witte winnen Annie M.G. Schmidtprijs

Alex Klaasen en Peter van de Witte hebben de 32e Annie M.G. Schmidtprijs gewonnen. Ze wonnen de prijs voor het lied 152W96TH street. Het lied is onderdeel van het theaterstuk No Ponies van Klaasen. Hij schreef de tekst en Van de Witte de muziek. De prijs werd uitgereikt in de Kleine Komedie in Amsterdam.