De Sprong

Net als Ariël verloor Nora Fischer haar stem. Vier jaar geleden trok ze de stekker uit haar zangcarrière. Precies op een hoogtepunt. Burn-out, knobbeltjes noch heesheid waren de oorzaak. Wel kampt ze met de hoge druk die het leven als zangeres met zich meebrengt. En dan komt haar zus om het leven. Door een sprong. Vanaf dat moment kan Fischer geen hoge E meer zingen. En die E noemt Fischer ‘het begin van het eind’.

Binnen enkele minuten wordt duidelijk dat ze sinds haar jeugd streeft naar uitmuntendheid in alles wat ze doet. Ze vertelt over haar vader, een wereldberoemde dirigent, en haar zus, die op jonge leeftijd al Mozart-aria’s zingt en die ze bewondert. Op veertienjarige leeftijd schrijft Fischer in haar dagboek: ‘Ik moet elke minuut van mijn leven nuttig besteden… Ik moet alle muziekstijlen kennen… alle instrumenten spelen.’

Onder regie van Nina de la Parra mengt ze gedachten en emoties in een boeiende wirwar, maar schittert vooral wanneer ze haar verhaal rechtstreeks met de zaal deelt. Videobeelden uit haar jeugd vormen een ontroerende aanvulling, vooral wanneer ze de pijn achter haar zus' glimlach onthult. Met een krachtige boodschap van zelfacceptatie en veerkracht, overwint ze haar vocale uitdagingen en herontdekt ze haar 'verdomde' E.

Nora wordt gedreven door de sterke overtuiging dat haar publiek meer aankan dan de comfortzones waar ze doorgaans aan worden toegeschreven, zolang het maar op boeiende en toegankelijke manieren wordt gepresenteerd.